تاثیر آموزش هوش هیجانی بر خودمیان‌ بینی دانش آموزان تیزهوش شهرستان زابل در سال تحصیلی 96-97

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های هوش هیجانی بر خودمیان‌ بینی در دانش آموزان تیزهوش شهرستان زابل می‌باشد. روش کار: در این پژوهش از روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده‌ شده است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دبیرستان تیزهوشان پسرانه شهرستان زابل بودند. تعداد 30 نفر از دانش‌آموزانی که در پرسشنامه خودمیان‌ بینی یک انحراف بالاتر از میانگین بود به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند دانش‌آموزان گروه آزمایش به مدت ۹ جلسه تحت آموزش هوش هیجانی قرار گرفتند، درحالی‌که گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌ خودمیان‌ بینی لاپسلی(1996)[1] در پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری استفاده شد و سپس ابزار پژوهش در سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری اجرا گردید. برای تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل ANCOVA و MANCOVA استفاده شد. نتایج: نتایج آزمون‌های تجزیه ‌و تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان داد که تفاوت معناداری بین خودمیان‌ بینی دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس‌آزمون و پیگیری وجود دارد و مهارت‌های هوش هیجانی توانست باعث کاهش خودمیان‌ بینی در گروه آزمایش شود. نتیجه گیری: آموزش هوش هیجانی بر خودمیان‌ بینی دانش‌آموزان تیزهوش دبیرستان پسرانه تیزهوشان مؤثر است و باعث کاهش خودمیان‌ بینی در دانش‌آموزان گروه آزمایش‌ می‎شود. [1] Lapsley